Οι πρώτοι Χιώτες φθάνουν στην Ελευσίνα, αφήνοντας πίσω την ιδιαίτερη πατρίδα τους. Η Χίος ήταν κατεξοχήν ναυτομάνα με πολλούς ναυτικούς, τα βαπόρια όμως λίγα για να απορροφήσουν τον κόσμο αυτό. Πόλος έλξης τα εργοστάσια στην Ελευσίνα που έμελλε να γίνει η δεύτερη πατρίδα για τις επόμενες γενιές. Παράλληλα με τη βιομηχανική εργασία ασχολήθηκαν με τη γεωργία και την κτηνοτροφία, που είχαν διδαχθεί από τους γονείς τους.
Το 1963 ιδρύθηκε ο Σύλλογος (ΧΙΑΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ). Πρώτο μέλημα του Διοικητικού Συμβουλίου ήταν να φέρει από το νησί την εικόνα της Αγίας Μαρκέλλας. Την εικόνα υποδέχθηκε ο ιερέας Κωνσταντίνος Τζούρος (παπα-Κώστας) που ήταν πρόσφυγας από τη Σμύρνη και πέρασε πρώτα από τη Χίο μετά την Μικρασιατική καταστροφή.  Το 1965 γίνονται η θεμελίωση του ναού της Αγίας Μαρκέλλας σε οικόπεδο που δώρησε ο Χιώτης Μιχαήλ Καράπουρνος και η εικόνα αποκτά τη δική της σκέπη. Μαζί της και όλοι οι Άγιοι που μαρτύρησαν στη Χίο.
Στην αυλή του ναού κατασκευάστηκε αργότερα το κτίριο του Συλλόγου, όπου φιλοξενούνται διάφορες εκδηλώσεις, η βιβλιοθήκη, συνεχής έκθεση των στολών των χορευτικών συγκροτημάτων. Κάθε Κυριακή 12 - 2 μ.μ. γίνονται οι πρόβες των χορευτικών.